MY BELOVED BK'S TEACHER

naik ke kelas 3 .. ? sapa sih yg kgak seneng?

dikit nih q mo crita tentang pengalaman pribadi yg g kan bisa q lupain ..

kelas 3 biasa kan ama yg namanya les ..
suatu hari karn kecape.an les .. tiba2 pas plajaran disuruh ke mesjid kpala q pusing .. g taw napa ..

T : koe ngopo ngge? ayo ng mushola .. plajarane p."***" hlo ..
P : koe disik.o ..



aku ke BP udah kronget dingin .. yang ada "beliau" ..
P : bu .. minta izin pulang ..
G : kosek .. lungguh2 kono seg ..
P : njeih bu ..
G : ngopo? sekolah og pengen muleh .. ?
P : sakit bu ..
(ga liat apa mata udah merah, kringet dingin pula)
G : sakit tenan po ora? wong tuomu kon rene sek .. ben njemput koe
P : saya kuat bu sendiri .. bapak ibu kerja ..
G : aku rapercoyo koe loro ..
P : hipertensi bu saya .. kalo kecapean kumat ..
G : pokok'e wongtuomu kon rene jemput koe ..
P : kalo gitu minta kunci UKS ..
G : kono njaluk kunci neng "**********************"
(diubeng2ne .. kon njaluk bu kui .. pak kui .. zz ..)
darh dah ke kepala smua ..P : boten wonten bu kuncinipun ..
G : yo wes turu nggon sofa seg kono ..
(padahal ada wali murid yg ngurusi anaknya .. perkewuh to yo .. wah jan .. )
P : (mbatin : ndlogok .. uteg'e guru iki neng ndi jan'e? aku kon micek ng sofa .. ?) nggih pun bu kula tak minggah rumiyin .. jenengan ampun nyusul .. !

naik ke kelas .. (utara aula smupy)
juh .. ndase soyo ngelu ..

nunggu ortu juga g nyampe2 .. scara pada kerja smua .. masak suruh jemput aku? otak'e ng ndi?

2 jam mata pelajaran sendirian di atas ..O : koe kumat to le penyakitmu?
P : injeh buk .. dangu sanget t buk?
O : iki mau bar seko apotik le .. lha guru BP mu piye?
P : gurune nggatheli og ..
O : hush omong opo koe? ibu tak ng bp seg njupuk surat izin keluarmu ..
P : njih .. tapi guru bp.e ampun di jak ten nginggil mriki ..
O : iki diombe sek obate ..
P : njih buk ..

bla .. bla .. bla ..
oh syid .. my mom come to me with "beliau" DAMN !!!!
tanpa pikir panjang .. wes bunel uteg'e ..

P : koe mudun po tak pateni?
G : ini salah paham nak ..
P : (mbatin : salah paham matamu ..)
G : sini sini ..
P : asu koe .. (senderin di tembok .. tangan udah mengepal di wajah "beliau") koe mudun po tak pateni?
O : koe ngopo le? (sambil nagis) kui gurumu ..
P : guru koyo ngeteniki buk?
"beliau" diam
(meh tak lanjutne kui yo guruku .. meh tak tekne .. kok yo nggatheli ..)

aku lepasin cengkramanku .. langsung turun .. ambil motor .. plencing dari smupy ..

ampe rumah .. langsung meriang ..

langsung ke UGD jebres ..
divonis DB ..







hari demi hari berlalu ..
halal bihalal minta maaph pun aku udah minta maaf ..
ketemu di PTA 14 pun aku yang minta maaf .. dan hanya bilang , "udah sehat mri? kemarin cuman salah faham"
salah faham kog g brani njelasin 4 mata ama aku ..

guru bp yg juga pembina pramuka ..
R : kamu kemarin knp mri?
P : g papa bu .. neming nembe jeglek mawon ..
R : yo nanti g usah bermalah di perkemehan ..(dinasehati)
P : njih bu ..
pulang deh .. sumpah nie guru enak bgt .. ..


tapi si "beliau" hanya tersenyum ..
seperti menikmati kesengsaraanku menikmati enaknya makanan dari cairan infus di rumah sakit selama beberapa hari ..

sudah sekitar setahun lebih ..
tapi "beliau" merasa sangat tak bersalah ..

oke lah aku salah karena dah bentak2 ..
tapi aku kan yg mancing mbentak2 "beliau"

aku wes ngrumangsani yn aku salah ..
tapi kono setiap tak suruh ngakoni kesalahane mesti ra gelem ..

bukan permintaan maaf beliau .. tapi pengakuan salah itu ..
emank segampang itu loe gua maafin?



YAH .. NAMANYA MEMBERI ITU MEMANG LEBIH SULIT YE ..
SUSAH DEH ..

SEMOGA ALLAH SELALU MELINDUNGI JENENGAN BU WIRAWATI ..
SEMOGA ANDA TIDAK PERCAYA APA ADANYA KARMA DAN APA ITU KARMA ..
SUPAYA KARMA TDK MENGIKUTI KETURUNAN JENENGAN ..

SELAMAT BERPUASA ..

SALAM HORMAT SAYA



MUHAMMAD AMRI FAUZI